LienYESSS! We hebben de 34 weken gehaald. Na onze spannende avonturen op de spoedafdeling van het ASZ Aalst, bleek dit namelijk geen evidentie te zijn zoals voor de meeste “normale” zwangere vrouwen.
Twee keer kreeg ik premature contracties: een keer op 28 weken en vervolgens op 31,5 week. Twee keer werd ik hiervoor opgenomen, kreeg ik medicatie (Tractocyl) om die vroegtijdige weeën af te remmen. De laatste keer kreeg ik zelfs 2 dosissen vlak na elkaar. Ik leg even uit waarom er paniek ontstond rond baby Leemans 😉
Premature baby’s
PANIEK AHJA! Zeker die eerste keer op 28 weken zwangerschap.
Om je een idee te geven: een gemiddelde zwangerschap duurt 40 weken. De meeste baby’s worden tussen 37 en 42 weken geboren.
Beepjes die voor 37 weken uit de moederschoot komen piepen, worden als prematuur beschouwd. Als de baby voor 30 weken geboren wordt, is hij zelfs extreem prematuur. De overlevingskans is dan wel groot maar de gevolgen zijn niet min. Hersenbloedingen, onrijpe longetjes, problemen met de bloedsomloop, hogere kans op infecties, eventueel zelfs blijvende handicaps naar de toekomst toe.. vreselijke dingen allemaal! Bovendien moet de baby dan heel lang in een couveuse op een Intensive Care Unit van een universitaire ziekenhuis blijven. Zo een start wens je geen enkel babytje of ouder toe!
Elke week telt
Wanneer je plots beseft dat het kan dat je beepje veel te vroeg geboren wordt, kan je nog moeilijk “gerust” zijn tijdens de rest van de zwangerschap. Elk steekje, elke kramp, elke “abnormale” sensatie doet je opschrikken. Ik telde echt elke dag af en schrok mij het spreekwoordelijke hoedje toen ik op 31,5 week opnieuw vroegtijdige weeën kreeg. Nondeju, ik had nochtans veel gerust, vooral platgelegen zoals de dokters hadden voorgeschreven (lees hier hoe dat voor mij was) . Gelukkig was ik toen al quasi 32 weken zwanger, wat opnieuw wat verder was. Elke week telt! Na een weekje ziekenhuisopname mocht ik opnieuw naar huis. Vastbesloten om baby Leemans er niet uit te laten tot tenminste 34 weken. Waarom 34? Omdat een baby vanaf dan zelfstandig zou kunnen ademen en dat maakt al een heel groot verschil! Bovendien kan je dan bevallen in een stedelijk ziekenhuis en niet per sé in een universitair ziekenhuis.
34 weken zwanger: we made it!
Maar baby Leemans is tot nu toe dus mooi blijven zitten. Hij luister toch al een beetje naar zijn ouders 😉 !
Op 34 weken kan er niet veel meer mislopen, al blijft hij best nog een weekje in zijn comfortabele buikhuisje. Want hoe meer hij kan aansterken, hoe beter.
Zeker ook in het kader van zijn schisis : hij heeft namelijk al een grotere kans op infecties en moeilijkheden bij de voeding. Dan is een beetje extra reserve geen overbodige luxe.
Ondertussen heb ik voor de zekerheid dan toch maar een ziekenhuisvaliesje klaar gezet, zijn we begonnen aan de doopsuiker én is de hubby enorm hard aan het werken om thuis alles af te krijgen voor de komst van ons beepje. Eindelijk wat meer rust in mijn hoofd!
Kwaaltjes op 34 weken zwangerschap
Wat is er veranderd sinds 29 weken?
Mijn buik DUH. Deze is inmiddels uitegroeid tot een fors exemplaar waar menig sumoworstelaar jaloers op zou kunnen worden.
Extra kwaaltjes die de kop opsteken zijn maagzuur, last aan de ribben, pijnlijke bewegingen van de baby, vééééél lage rugpijn, nog slechter slapen dan voordien én als kers op de taart het constante gevoel alsof er een zandzak tegen mijn schaambeen aanduwt. Heerlijk, dat zwanger zijn 😉 !
Tot de volgende update!