Ken je het? Een borstel waar enorm veel haar in achterblijft na het kammen? Een pull die je elke dag moet “leegplukken”? Een bad of douche vol haren na het wassen? Een mens verliest elke dag 100 tot 200 haren. Dat is dus niet abnormaal. Maar bij sommigen is het haarverlies merkbaar groter. Merk je een langere periode een abnormaal haarverlies op en zie je niet meteen hoe dit kan komen (na een zwangerschap of operatie, bij stress, tijdens seizoenswissel,…) ? Dan heb je misschien wel zoals ik alopecia androgenetica. 

Dermatoloog en haaronderzoek

Begin 2016 merkte ik beduidend meer haarverlies op. Ik schreef er hier toen ook een klein blogpostje over. Ik heb altijd een hele mooie bos lange haren gehad, maar sinds februari 2016 bleven er steeds meer haren achter in het doucheputje en mijn haarborstel. Hele bossen kwamen eruit. Het werd zo erg dat ik schrik kreeg om mijn haar te wassen of naar de kapper te gaan. Ik heb eigenlijk veel te lang gewacht om hiermee naar een dermatoloog te gaan, omdat ik aanvankelijk dacht dat het tijdelijk was. Ik begon met haarvitamines maar ondervond geen beterschap. Uiteindelijk werd ik er echt bang van, zodat ik naar de dokter ging voor een bloedonderzoek. Een tekort aan ijzer zou bijvoorbeeld kunnen leiden tot haarverlies. Maar alles bleek normaal te zijn en ze verwees me door naar de dermatoloog.

Die trok enkele haren uit om ze te onderwerpen aan een microscopisch onderzoek. Wat bleek? Ik leed aan alopecia androgenetica. 
Slik. That doesn’t sound good. Wat dat dan precies wilde zeggen, vroeg ik mijn dermatoloog?

Alopecia Androgenetica

Iedereen heeft bij zijn geboorte  ongeveer 100.000 haarzakjes op zijn hoofd. Elk haarzakje kan per mensenleven ongeveer 10 à 30 keer een haar voortbrengen, waarna het afsterft. Elke haar blijft normaal gezien drie tot vijf jaar in het haarzakje. Als je alopecia androgenetica hebt, ben je helaas extra gevoelig voor een bepaald soort hormoon (DHT), dat gevormd wordt uit testosteron en zich bindt aan de androgeenreceptor (een ‘biologisch magneetje’) van het haarwortelzakje, dat daardoor minder goed doorbloed wordt. De groeifase van de haren wordt daardoor verkort van drie à vijf jaar tot slechts enkele maanden. De haren worden dus met iedere haarcyclus fijner en korter en het haarwortelzakje sterft uiteindelijk versneld af. 

Kortom: mijn haren vallen overal op mijn hoofd sneller uit, waardoor het geleidelijk aan dunner wordt (vooral aan de middenscheiding). De dermatoloog zei me dat dit vaak genetisch bepaald is (hoewel in mijn familie iedereen gezegend is met een dikke bos haar) en dat hier quasi niets aan te doen is. Behalve pilletjes nemen die het haarverlies zouden moeten stabiliseren, en een lotion met minoxedil aan te brengen. Ik kreeg het pilletje Androcur voorgeschreven. Dit zou het haarverlies moeten remmen. 

Dankzij de Androcur ging het na een aantal maanden beter met mijn haarverlies. Ik kon opnieuw met een gerust hart douchen zonder in blinde paniek te slaan. Ik knipte mijn haar kort uit vreugde met het idee dat ik met een schone lei kon beginnen. I was a happy camper again!

Na enkele maanden volgde een controlebezoek bij de dermatoloog en deze besloot de Androcur te halveren. Helaas pindakaas, na een maand of twee begon het haarverlies opnieuw in die mate dat ik vaak huilend uit de douche kwam. De dermatoloog besloot de dosis terug op te drijven, maar het hielp precies niet meer zo goed. Ik werd hier zo radeloos door dat ik een afspraak maakte bij een andere dermatoloog, voor een second opinion. 

Androcur en second opinion

Ik hoopte dat een second opinion mij een of andere magische oplossing kon bieden. Misschien een ander middeltje dat minder ingrijpend was voor mijn lichaam.  Maar wederom: helaas pindakaas! De tweede dermatoloog bevestigde alles wat de andere zei en vertelde me dat de behandeling met Androcur de beste manier was om mijn haarverlies tegen te gaan.

Zware bummer. Want die Androcur is een medicijn dat invloed heeft op je hormonen, waar ik op zich geen probleem mee heb, ware het niet dat er serieuze bijwerkingen zijn (enkele kilo’s meer, moodswings,…) Maar het is dat of nog meer haar verliezen  Aargh! Is er geen optie C aub?

Ijdeltuit

Mijn haar is zo goed als gehalveerd op 1,5 jaar tijd. Een haarrekkertje kan nu met gemak 4 keer rond mijn staart, waar het er vroeger 2 keer om kon. Ik zie dat het serieus uitgedund is, ook al valt het mijn omgeving waarschijnlijk niet of veel minder op.

Maar fuck, wat heb ik mij hier slecht om gevoeld. En nog steeds. Als vrouw is je haar heel belangrijk en ja, ik ben ook wel een beetje ijdel dus zulke dingen raken mij enorm. Ik heb vroeger altijd veel complimentjes gekregen over mijn haar en geen haar op mijn hoofd (pun intended) dat er aan dacht ooit een of andere haarziekte te krijgen. Maar dat is dus wel gebeurd. Ik weet niet of ik heel mijn leven die Androcur wil nemen, maar voorlopig zal ik het er maar mee doen. Totdat mijn vriend en ik besluiten voor kindjes te gaan, want dan is dat middeltje uit den boze. 

Waarom schrijf ik dit?

Ik schrijf dit niet neer omdat ik mijn blog als persoonlijke klaagmuur beschouw. Maar wel omdat mijn dermatoloog me vertelde dat ongeveer 6% van de vrouwen deze vorm van kaalheid ondervindt voor hun 30 jaar. Alé zeg! Dat is toch keiveel! Bovendien weet ik hoe beangstigend het kan zijn als je zoveel haar verliest…Dus bij deze, mijn hart onder de riem aan alle vrouwen met Alopecia Androgenetica. Het is een kloteprobleem, maar het is gelukkig niet schadelijk (behalve voor je zelfvertrouwen 🙂 ) en je bent niet alleen!