The Subtle Art of Not Giving a Fuck

Boekreview

Wie mij volgt op Instagram of Facebook heeft het al gezien: ik verdiepte mij onlangs in het boek “The Subtle Art of Not Giving a Fuck” van blogger Mark Manson. Ik wou hier toch graag een postje aan wijden omdat ik het boek echt in één ruk heb uitgelezen. And that doesn’t happen so very often. In dit artikel zal ik de eerste 5 hoofdstukken proberen samen te vatten omdat die  hoofdstukken het interessantst waren voor mij. Bovendien zou deze post anders NOG langer worden haha. 

---

Hoofdstuk 1: Don’t try 

Kern van dit hoofdstuk: probeer niet iemand te zijn die je niet bent.

“Our culture today is obsessively focused on unrealistically positive expectations: Be happier. Be healthier. Be the best, better than the rest. Be smarter, faster, richer, sexier,more popular, more productive, more envied, and more admired.”

“Ironically, this fixation on the positive – on what’s better, what’s superior – only serves to remind us over and over again of what we are not, of what we lack, of what we should have been but failed to be. After all, no truly happy person feels the need to stand in front of a mirror and recite that she’s happy. She just is.”

Feedback loop from hell

Mark Manson heeft het over de “Feedback loop from hell”, wat ik persoonlijk een hele goeie vind, haha. Een voorbeeld: 
je bent angstig voor iets (bvb. om iemand te confronteren met iets, of angst om te spreken in het openbaar ofzo). Die angst werkt verlammend en je vraagt je af waarom je eigenlijk angstig bent. Gevolg: je bent angstig omdat je angstig bent en niet begrijpt waarom en dat verergert alles maar. Gevolg: paniek!! Dat is de Feedback Loop From Hell en je kan het op heel veel situaties toepassen. 

Onze overgrootvaders en moeders vroeger, wanneer ze een eens een slechte dag hadden, zouden ze waarschijnlijk even de bedenking maken “Tiens, waarom voel ik mij ambetant vandaag? Tjah, dat is het leven zeker.” en dan gingen ze terug patatten uitsteken op het veld en dachten ze er niet meer aan.

Maar nu? Als je nu even een off-day hebt, wordt je meteen gebombardeerd met duizend foto’s op Facebook en Instagram van shiny happy people having fucking amazing lives en jij voelt je vervolgens abnormaal. Dus: je voelt je slecht omdat je je slecht voelt. Je voelt je angstig omdat je je angstig voelt. Je voelt je schuldig omdat je je schuldig voelt. Wat is er mis met mij? Aaarghh…..Feedback loop from hell!

Daar loopt het dus fout en daarom is het zo belangrijk om te aanvaarden dat de wereld soms een beetje fucked up is en dat dat ok is omdat het altijd al zo geweest is. Maar nee, zo werkt dat niet in onze wereld. Je moet altijd happy zijn, want dat zien we op social media van andere mensen en dat is de norm geworden.

“The desire for more positive experience is itself a negative experience. And, paradoxically, the acceptance of one’s negative experience is itself a positive experience.”

“The key to a good life is not giving a fuck about more; it’s giving a fuck about less, giving a fuck about only what is true and immediate and important.”

Dus: don’t try. Probeer het niet zo hard. Want het heeft een averechts effect. En dan komt de “subtle art of not giving a fuck” goed van pas. Maar wat wilt Mark Manson hiermee zeggen? 

Subtle art of not giving a fuck

Er zijn 3 belangrijke nuances.

1. Not giving a fuck does not mean being indifferent; it means being comfortable with being different.

   Onverschillig zijn is nergens goed voor. Mensen die voor alles onverschillig zijn, zijn stom en bang, zegt Mark. Je moet dus wel degelijk ergens om geven.
   De hamvraag is: wat is belangrijk voor jou? Waar wil je je energie in steken? Vind het ok om jezelf te zijn, ook al ben je anders dan anderen. 

    

    

   

2. To not give a fuck about adversity, you must first give a fuck about something more important than adversity

   Behandel je “fucks to give” niet als gratis ballonnen op de kermis en zoek de zaken die je “fuck-worthy” vindt om erom te geven. De triviale zaken in het leven zijn het echt niet waard om je druk in te maken. Zoek de dingen op die jij belangrijk en betekenisvol vindt in het leven.

   3. Whether you realize it or not, you are always choosing what to give a fuck about.

   Wanneer we ouder worden, worden we automatisch selectiever in de zaken waar we echt om geven. Maturiteit heet dat. Je leert gaandeweg steeds meer wie je bent en aanvaardt jezelf meer. 

Hoofdstuk 2: Happiness is a problem

Het idee dat “geluk” een vraagstuk is dat kan opgelost worden is dikke bullshit  volgens de auteur :-). Denk je dat je gelukkig bent als je 10 kg afvalt? Ja tuurlijk, even wel, maar dat gevoel vervaagt en je denkt al snel “ok, misschien kan er toch nog een kilo of twee af ofzo?”. En dan begin je je daar op te focussen. Je zoekt eigenlijk voortdurend “iets” om op te lossen. Een volgend “probleem”. Een volgend vraagstuk. 

Als je “geluk” wil ervaren, moet je telkens iets DOEN. Geluk is geen eindbestemming, het is de reis die ertoe doet. De dingen die je elke dag onderneemt. Want het leven is een aaneenschakeling van problemen dat je moet zien op te lossen volgens ons Markske. Dat is het leven, het is een constant en steeds verdergaand proces! 

“This is a difficult pill to swallow. We like the idea that there’s some form of ultimate happiness that can be attained. We like the idea that we can alleviate all of our suffering permanently. We like the idea that we can feel fulfilled and satisfied with our lives forever. But we cannot.”

Elke dag, elk moment kan er wel iets gebeuren. Het gaat erom hoe je ermee omgaat!

“No matter where you go, there’s a five-hundred-pound load of shit waiting for you. And that’s perfectly fine. The point isn’t to get away from the shit. The point is to find the shit you enjoy dealing with.”

Hoofdstuk 3: You are not special

Rond de jaren ’60 werd het plots belangrijk om iets te gaan doen aan je zelfwaarde en eigendunk: een “high self-esteem” ontwikkelen werd volgens de psychologie in die tijd de sleutel tot geluk. Want als je positief over jezelf dacht en jezelf hoog inschatte  zou je beter presteren en minder problemen veroorzaken. Seminaries over hoe je zelfwaarde en eigendunk kon opkrikken rezen als paddenstoelen uit de grond. Iedereen was plots “speciaal”. 

Maar helaas pindakaas. Dit heeft er volgens Mark Manson toe geleid dat de volgende generaties zijn opgevoed met het idee dat ze het RECHT hebben op goede dingen in het leven, zonder dat ze hiervoor echt iets moeten doen, behalve te geloven in zichzelf. Maar hey, dat is volledig fout.

Soms is het leven gewoon geen rozengeur en manenschijn ook al denk je dat het niet eerlijk is dat dit jou gebeurt. Ah nee want jij bent speciaal en hebt recht op een goed en fijn leven. En hier knelt het schoentje. Want soms komen er echt problemen op je pad, ook al heb jij hier nooit om gevraagd. En dat is ok, want that’s life. Je kan er positief over willen zijn, maar dat doet niets af aan het feit dat het gewoon echt wel klote is, om het zo te zeggen.

En nu komt de aap uit de mouw: dit geld voor IEDEREEN. Iedereen komt wel eens shit tegen in het leven. Jij bent echt niet zo speciaal in je situatie volgens Manson, hoe erg ze ook is. Op dit moment zitten er misschien wel duizenden anderen in exact hetzelfde schuitje. Daarmee wil hij zeker geen zaken minimaliseren, maar hij zegt gewoon dat deze problemen jou niet speciaal maken. Hij waarschuwt in het boek over jezelf in slachtofferrol te duwen. Oftewel: je situatie gebruiken als excuus om zelf niets te ondernemen, en te verwachten dat anderen jouw problemen oplossen.

Verder zegt hij ook nog dat het ok is”gemiddeld” te zijn. Het is ok om “gewoon” te zijn en “gewone” dingen te doen. Enkel als we dat kunnen aanvaarden van onszelf, kunnen we onszelf gaan verbeteren.

Hoofdstuk 4: The value of suffering

We hebben al gezien dat het leven een aanschakeling is van problemen die je probeert op te lossen. Dit is onvermijdelijk. We ondervinden allemaal problemen in ons leven. Hoe gaan we hier nu mee om?

Eerst en vooral moet je je bewust worden van de waarden die jij belangrijk vindt. Stel jezelf de vraag: hoe voel ik mezelf? Boos, verdrietig, gelukkig?
Maar waarom voel ik me boos, verdrietig, gelukkig?
En waarom is dit voor mij een succes of mislukking? 

Door jezelf die vragen te stellen kan je ontdekken welke waarden je hanteert in het leven. En het is aan de hand van die waarden, dat je belang gaat hechten aan bepaalde dingen. Volgens Mark Manson zijn er “shitty” waarden die nergens voor deugen.

Een voorbeeld: ik voel mijzelf verdrietig. Waarom? Omdat ik een paar kilo verdikt ben. En waarom is dit een mislukking voor mij? Ah, omdat ik veel waarde hecht aan mijn uiterlijk. Ik ben dus eigenlijk een beetje ijdel. Ik beoordeel mijzelf op mijn gewicht. Ik vind mijzelf een loser omdat ik een paar kilo ben aangekomen. Dus ik kies er eigenlijk voor om ongelukkig te zijn omdat mijn gewicht een veel te belangrijke waarde is geworden in mijn leven. Daardoor maak ik het voor mezelf veel erger natuurlijk. 

Interessant! Ik moet mijn gewicht gewoon schrappen als belangrijke waarde in mijn leven!

Hoofdstuk 5: You are always choosing

Als je aanvaardt dat je voor alles verantwoordelijkheid moet opnemen in je leven, kan je verder.  Let op, er is wel een nuance: het is niet omdat er iets slechts met je gebeurt dat dat jouw FOUT is. Het is enkel hoe je ermee OMGAAT dat belangrijk is. Hoe je ermee omgaat en reageert of handelt is jouw verantwoordelijkheid, en enkel de jouwe. Dit is altijd een keuze.

Many people may be to blame for your unhappiness, but nobody is ever responsible for your unhappiness but you.

Daarnaast is het belangrijk om onzekerheid te omarmen en er gewoon van uit te gaan dat je niets kan controleren in de wereld. Laat de controlefreak in jezelf los en je zal veel vrijer zijn en jezelf kunnen ontplooien.

Conclusie: mijn review is veel te lang geworden, haha

Ik vond het zo een goed boek dat ik een beetje ben doorgedraaid, en ik zit nog maar aan hoofdstuk vijf! Ik rond hier af en raad je echt aan om het boek eens te lezen. Als je hem liever in het Nederlands leest, kan dat, hij werd onlangs vertaald. Je kan de NL versie hier kopen. Laat me gerust weten wat je er van vond 🙂

 

Ik kocht mijn exemplaar The Subtle Art of Not Giving a Fuck op Bol.com. Voor wie geen zin heeft om hier geld aan uit te geven, kan je hier klikken voor een artikel op de blog van de auteur zelf.