Lien
Als ik iets mijn hoofd krijg, begin ik al meteen alles nauwgezet te plannen. Ik wil dan zo snel mogelijk beginnen aan het karwei of idee in kwestie. Mijn gedachten en mijn wilskracht zijn eigenlijk een beetje als een op hol geslagen stoomwals. De koe bij de horens vatten, weet je wel! En die karaktereigenschap vertaalt zich maar al te vaak naar een vorm van perfectionisme. En perfectionisme is jammer genoeg niet altijd een deugd, dat heb ik zelf al veel ondervonden . Het is positief in die zin dat je van actie houdt, en de taak goed wilt volbrengen maar kan er wel toe leiden dat je te streng bent voor jezelf en voor anderen. And that ain’t good. Hetzelfde geldt voor gezond eten. Het is fijn als je voor jezelf beslist om gezonder te gaan leven, maar laat dat idee geen obsessie worden!
Orthorexia
Ik schrijf dit artikel omdat ik een term tegenkwam die ik echt heel flagrant vond; orthorexia.De term werd voor het eerst gebruikt door een Amerikaan, Steve Bratman, in zijn boek “Health Food Junkies”. Hij omschreef orthorexia als een “pathologische fixatie op gezond eten”. Met andere woorden; een nieuwe eetstoornis heeft zijn intrede gedaan en ging niet onopgemerkt voorbij. Iemand die aan orthorexia lijdt, is fulltime bezig met “gezond zijn en gezond eten”. Alles wat als ongezond wordt gezien, wordt vermeden als de pest. Het begint vaak met het mijden van vlees, vis, graan en zuivel maar het eindigt met het schrappen van gekookte groenten omdat daar zogezegd weinig vitaminen meer in zitten. Dat is een gevaarlijke manier van denken, want een eenzijdig dieet zorgt ervoor dat je niet genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt die je nodig hebt.
Doe die taart weg!
Als je gezonder wilt beginnen leven, kan ik dat alleen maar aanmoedigen. Maar stel je zelf ook de vraag : is het een doodzonde als ik eens geen nee kan zeggen tegen die reep chocolad of koffiekoek? “Natuurlijk niet.”, zou iedere redelijke persoon antwoorden. Tenzij je een allergische schurftreactie ontwikkelt door het eten van iets ongezonds natuurlijk. En toch zijn er zoveel mensen die het zichzelf echt serieus kwalijk kunnen nemen wanneer dit gebeurt. En daarmee bedoel ik echt zware zelfkritiek met hoofdletter Z. Ik heb dit ook wel eens voor hoor. Dan ben ik heel de dag gezond bezig geweest, maar staat er een taart in de keuken en oh lord, dan ben ik de eerste die er een stuk zal afsnijden of ik moet mezelf letterlijk aan een leiband vastbinden. En daarna voel ik me schuldig, want hoeveel nutteloze calorieën heb ik nu weer binnengespeeld. -Boehoe, zelfmedelijden en meer van dat fraais-. En uiteindelijk denk je, well fuck it, dat ene stuk taart is al binnen, ik kan er evengoed 2 stukken van maken. Et c’est parti hé jongens.
Ons lichaam is perfect
Ik zal je eens wat vertellen: ons lichaam is perfect. Echt waar. Ons lichaam is een ingenieuze,sterke machine die ervoor zorgt dat JIJ elke dag uit bed rolt en de taken volbrengt die je moet doen die dag. Je hebt waarschijnlijk al gehoord dat ons lichaam niet veel nodig heeft om te overleven. Je kan dagen zonder eten, je zal het vreselijk moeilijk hebben wegens de honger, maar je blijft wel in leven. Ook mensen die er een ongezonde levensstijl op na houden blijven wel in leven op een of andere manier. Ik spreek dan niet over de kwaliteit van het leven, maar louter op het functioneren. Kijk maar naar de docu Supersize Me. De maker at ook een volledige maand enkel bij McDonald’s en hij heeft het niet zomaar van de ene dag op de andere begeven. Zolang je overwegend gezond eet, en af en toe zondigt, zullen er dus heus geen ongelukken gebeuren. Je hoeft jezelf ook echt niet slecht te voelen. Zorg er gewoon voor dat je de dag erna terug wat gezonder aan doet. Dan geniet je eens te meer van je uitspatting wanneer die zich voordoet. (Dit is natuurlijk geen vrijgeleide om om de twee dagen hamburgers met frietjes te eten)
Mijn visie?
Ik ben van mening dat iedereen zelf moet uitmaken waar hij gelukkig van wordt. Als jij 
je gelukkig voelt terwijl je enkel bananen eet en groene thee drinkt, vind ik dat prima. Dat is nu een extreem voorbeeld natuurlijk, maar ik wil maar zeggen dat iedereen moet beslissen waar hij de grens trekt. Ik wil voor mezelf gezonder eten, omdat ik zorg wil dragen voor mijn lichaam. Aan de andere kant ben ik wel een enorme zoetekauw.Daar heb ik mezelf al serieus vervloekt. Ik heb het vroeger al zo aangepakt dat ik mezelf alles ontzag; geen snoep, koeken, gebak en zo weinig mogelijk brood. En ik herinner me het gevoel dat ik had wanneer ik eens gezondigd had. Man man, niet fijn. Dus nu probeer ik het anders aan te pakken. Ik ga bewuster om met voeding, ik probeer gezond en gevarieerd te eten, maar ik ga ervan uit dat ik nooit “perfect” ga kunnen zijn. En dat hoeft ook niet. Ik ga nog chocolade eten. Ik ga nog wel eens een piña colada achteroverslaan. En ik zal hoogstwaarschijnlijk nog wel eens een lekker durummetje eten in het centrum van Brussel. En weet je wat, als dat moment er is, dan zal ik er sure as hell van genieten! 🙂