LienIk weet dat het voor iedereen niet altijd zo klaar als een klontje is wanneer we het hebben over ons fertiliteitstraject.
De meeste mensen denken meteen aan IVF, maar dat is eigenlijk de allerlaatste strohalm. Er gaan vaak eerst andere stappen aan vooraf omdat IVF een kostelijk grapje is dat als laatste redmiddel wordt beschouwd. Ik neem jullie even mee in onze huidige wereld van het fertiliteitstraject 🙂
Wat is een fertiliteitstraject eigenlijk?
Een fertiliteitstraject volg je meestal in een gespecialiseerd ziekenhuis. Wij worden opgevolgd in het UZ Brussel (Centrum voor Reproductieve Geneeskunde).
Het is eigenlijk een reeks van stappen die je kan volgen om de kans op een kindje te vergroten. De stappen zijn als volgt;
- ovulatie inductie (OI)
- kunstmatige inseminatie (KI) (ook wel intra-uteriene inseminatie (IUI) genoemd)
- in vitro fertilisatie (IVF) en intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI)
Wij starten met ovulatie inductie
De eerste stap is om de eisprong (=ovulatie) te gaan stimuleren via de toediening van hormonen. Dat wordt gedaan om het proces van eicelrijping te ondersteunen en|of om meerdere eicellen tegelijk tot onwikkeling te brengen (bron). Hoe gaat dit te werk?
Wanneer ik mijn regels krijg, bel ik naar het ziekenhuis om een bloedafname vast te leggen op exact dag 3 van mijn cyclus. Ze analyseren dan de hormonen en geven mij een datum waarop ik moet terug gaan voor een nieuwe bloedafname en echografie. Meestal rond cyclusdag 11. Daarna staan er bij mij om de drie dagen een bloedafname en echo op de planning om mijn eicellen te gaan “meten”. Follikelmeting heet dat. Wanneer mijn follikel minimum 17mm is, moet ik mezelf een spuitje zetten met hormonen (Ovitrelle) in mijn buik om de follikel te doen “springen”. Dat zou na ongeveer 40 uur gebeuren en we weten dan ook meteen wanneer we het gezellig moeten maken. Na twee weken moet ik dan opnieuw bloed laten afnemen en dan kunnen ze meteen zien of de poging gelukt is.
Deze stap mag zo’n 3 Ã 6 keer herhaald worden alvorens de volgende stap wordt genomen, die van kunstmatige inseminatie.
Wanneer kom je terecht in een fertiliteitstraject?
Je komt niet zomaar in een fertiliteitstraject terecht…En geloof mij, je wilt dat ook niet. Het is een soort van last resort wanneer het maar niet lukt om een kindje te krijgen.
Meestal krijg je te horen dat je een jaartje op “normale” manier moet proberen alvorens verdere stappen te kunnen zetten.
In ons geval, na de twee miskramen en twee curettages met de complicatie van het Syndroom van Asherman, hadden we gegronde redenen om in zo’n traject te stappen.
Hoe lang duurt een fertiliteitstraject?
Dat is afhankelijk van allerlei factoren. Je hebt mensen die na enkele maanden al resultaat hebben, maar anderen hebben minder geluk en zitten soms jaren in zo’n traject. Het is geen exacte wetenschap. Ik hoop dat we er niet lang over gaan doen want het is best wel zwaar. Niet alleen omdat je veel controles en afspraken moet verwerken (bloedafnames, echo’s,…) maar ook omdat het mentaal best wel op je weegt.
Expectation versus reality?
Ik weet eigenlijk niet met welke verwachtingen ik hieraan begonnen ben… Als ik eerlijk ben, denk ik dat in mijn hoofd het snel zou gaan. Met al die controles, medicatie,… leek het me niet exuberant om te denken dat ik snel zwanger zou geraken. Maar de realiteit is dat je, zelfs in zo’n traject, niks kan forceren.
Zwaar zwaar zwaar
Ik zei hierboven al dat het verdomd zwaar is. Vooral dan als vrouw want je moet je continue vrij maken om naar het ziekenhuis te gaan. Daarnaast moet je hormonen spuiten en/of slikken en word je lekgeprikt voor alle bloedafnames. Mijn aders zien blauw en zijn de hele tijd pijnlijk. Het is veel leuker om op natuurlijke manier zwanger te worden zonder al die stresserende shitzooi erbij. Ik kan dat gelukkig echt zeggen want met Rune is alles wel snel en natuurlijk gegaan…We hebben gewoon pech dat onze tweede kinderwens niet op deze manier kan vervuld worden.
Maar wanneer ik dan denk aan andere koppels die al jaren in zo’n traject vast zitten, dan prijs ik onszelf toch nog elke dag gelukkig met onze zoon. En we kruisen onze vingers dat we binnenkort goed nieuws te horen krijgen. We weten dat we er alvast met hart en ziel aan gewerkt hebben 🙂
Liefs,
Lien