Ik schrijf mijn verhaal neer, enerzijds omdat het afschrijven ervan helpt om alles te verwerken, anderzijds omdat ik ervan overtuigd ben dat ik zo andere vrouwen kan helpen. In het kort: ik kreeg het syndroom van asherman, een zogenaamd zeldzame complicatie na miskraamcurettages. Het duurde even voor dit werd vastgesteld en ik wil hiermee vrouwen helpen die misschien in dezelfde situatie verzeild geraken, zodat zij snel actie kunnen ondernemen indien nodig.

Zwanger, miskraam, zwanger

Om de context even objectief te schetsen: september 2019 beviel ik van een gezonde zoon, Rune. Dat hij geboren was met een volledige enkelzijdige schisis (gespleten lip, tandenboog en een open gehemelte), namen we er voor lief bij. Na genetisch onderzoek bleek dat dit helaas een “pure pech situatie” was. Moving on, al snel wilden we een tweede kindje om ons gezinnetje compleet te maken.

In juni 2020 was ik opnieuw zwanger maar dit mondde al snel uit in een spontane miskraam in de maand erop. No harm done, miskramen komen zeer vaak voor. Het was verdrietig, maar we stonden er niet lang bij stil en keken vooruit.

Curettage nummer 1

Kerstmis 2020 had ik een nieuwe positieve zwangerschapstest in handen. Ons geluk was groot. Een maand lang wentelden we ons in vreugde, waren al bezig over namen,…tot de eerste echo in januari 2021 waaruit bleek dat er geen embryo in het vruchtzakje zat. Een week later was nog steeds niets te zien op de echo en werd er een curettage gepland eind januari 2021

Placentarest na curettage

Na deze curettage werd mij al snel duidelijk dat er iets niet goed zat; ik bleef af en toe bloedingen krijgen en mijn HCG (zwangerschapshormoon) daalde amper of niet. Er was dus iets dat HCG bleef produceren in mijn lijf. Mijn toenmalige gynaecologe heeft dit niet opgemerkt tot ik haar begon te stalken en zei dat er iets niet snor was.

Na een nieuwe inwendige echo bevestigde ze dat er iets niet goed was, en schreef ze me een pil voor op mijn menstruatie op te wekken. Hiermee wilde ze proberen het “restje weefsel” eruit te krijgen zonder meteen een tweede curettage in te plannen. Dit lukte niet en ik moest alsnog een tweede curettage ondergaan.

Curettage nummer 2

In april 2021 stond deze tweede curettage gepland. Na een controle bleek dat nu alle placentarestjes waren weggehaald, mijn HCG stond op nul, en we kregen groen licht om terug te proberen voor een tweede kindje als ik eenmaal opnieuw mijn regels had gekregen.
Dit duurde twee maanden. Voor ons startte deze “schone lei” dus begin juli 2021.

Onregelmatige en rare cyclus

Mijn cyclus na deze curettages was helemaal van slag. Ze was onregelmatig, lang en ik had amper nog bloedverlies. Toen ik mijn toenmalige gynaecologe hierop wees, antwoordde zij laconiek “dat is gewoon je cyclus…dat kan“. Ik begon met ovulatietesten omdat ik wou begrijpen hoe mijn cyclus in elkaar zat. Ik vond telkens een eisprong, maar pas zeer laat en zeer onregelmatig. Bovendien bleek dat mijn luteale fase zeer kort was (dit is de fase tussen eisprong en mensturatie, idealiter is deze ongeveer 14 dagen, bij mij was ze 9 of 10 dagen). Ik begon zelf info op te zoeken en vond dat dit vaak als te kort wordt bestempeld voor een bevruchte eicel om zich goed te kunnen innestelen.

Second opinion

We zijn nu eind oktober 2021. Omdat ik me na de tweede curettage niet meer goed voelde bij mijn toenmalige gynae, besloot ik een second opinion te vragen bij een andere gynaecologe. Deze vertelde me dat wat ik had ontdekt niet klopte: een luteale fase is altijd 14 dagen zei ze. Ik antwoordde dat dit niet zo was bij mij en dat ik me zorgen maakte over mijn cyclus en kansen om zwanger te worden.

We besloten via inwendige echos en bloedonderzoek mijn cyclus in kaart te brengen. So far so good.

PCOS (Polycysteus Ovarium Syndroom)

November 2021. De tweede gynaeologe stelde al snel PCOS bij me vast. Dit is iets wat enorm veel voorkomt bij vrouwen; je hebt langere, onregelmatigere of zelfs geen cyclussen en de eisprong treedt al dan niet op. Ok, geen probleem, hier kan wat aan gedaan worden via medicatie en dergelijke. Mijn korte luteale fase werd ook via echos bevestigd, maar opnieuw zag zij hier geen probleem in.

Op mijn ongeruste “ja maar is het normaal dat ik amper nog menstrueer”? , kwam er weinig respons.

Omdat ik elke keer emotioneel huilend bij mijn huisarts kwam (om o.a. bloed af te nemen), drong deze aan dat we ons tot de fertiliteitskliniek zouden wenden van het UZ Brussel. Ze vond dat we al lang aan het aanmodderen waren en zei dat ze in Jette wereldfaam hadden op vlak van vruchtbaarheidsproblematieken. Ik twijfelde want ik wou ons niet in een medische mallemolen storten… want misschien moesten we gewoon geduld hebben.

Uiteindelijk hakte ik toch de knoop door, mede omdat ik zelf vanalles had opgezocht en vreesde voor verklevingen in mijn baarmoeder. Ik was het syndroom van asherman al tegengekomen online en was overtuigd dat ik dat had opgelopen na mijn curettages. Ik vond het absoluut niet normaal dat ik amper nog bloedde en voelde dat er iets niet klopte. Maar dat was iets waar de gynaecologen ervoor helemaal geen oren naar hadden. Ik belde dus naar de fertiliteitskliniek van het UZ Jette.

Third opinion UZ Jette

Eind november 2021 konden we al bij professor De Vos van het Centrum van Reproductieve Geneeskunde van het UZ Brussel terecht. Als afdelingshoofd van de PCOS-kliniek (jawel, ze hebben daar een speciale afdeling voor PCOS), konden we niet beter af zijn.
Ik vertelde hem dat ik schrik had voor het syndroom van asherman. Ook hij zei dat dit waarschijnlijk wel niet het geval zou zijn, maar dat we wel een kijk-operatie (hysteroscopie) gingen inplannen om zeker te zijn dat mijn baarmoeder “schoon” was. Dat was sowieso een eerste stap, zei hij.

Hysteroscopie nummer 1

Begin december 2021. Met goede moed ging ik naar de kijk-hysteroscopie. Deze was zonder verdoving ingepland. Toen ik daar lag en ze met de camera binnengingen, schreeuwde ik het bijna uit van de pijn. Mijn baarmoederhals was al verkleefd en de dokter had moeite om verder te geraken. Na wat proberen, gaven ze het op, omdat ik ook kronkelde van de pijn. Ze zeiden dat ze een tweede hysteroscopie gingen inplannen onder algemene narcose, omdat ze dan wel mijn baarmoederholte zouden in geraken.

Met een beetje geluk, was mijn baarmoederholte niet verkleefd, maar enkel de baarmoederhals. De moed zonk me in de schoenen.

Hysteroscopie nummer 2

Een week later ging ik dan binnen voor de werk-hysteroscopie. Toen ik wakker werd, en de dokter naast mijn bed stond, bevestigde ze wat ik al die tijd al gevreesd had: ik had het syndroom van asherman. Ze zei dat heel mijn baarmoeder aan mekaar kleefde. Het positieve nieuws was dat ze zei dat ze mijn baarmoeder wel mooi hadden “schoon gekregen”. Ze hadden alles mooi weggesneden. Alleen, in veel gevallen komen deze verklevingen terug zei ze, en dan begin je weer van vooraf aan. Onze kans op zwangerschap was hierdoor serieus gereduceerd, maar niet onmogelijk. Alles hangt af van hoe het littekenweefsel nu zal reageren. We kunnen enkel wachten en hopen.

Binnen twee maanden staat er een nieuwe kijkoperatie gepland om te kijken of de verklevingen weg zijn. Vanaf dan kunnen we dan eventuele verdere stappen ondernemen…

Dit gecombineerd met PCOS maakt dat de wens voor een broertje of zusje voor Rune een tamelijke grote lijdensweg is.
Maar we geven niet op. Hopelijk wordt ons dat tweede kindje ooit gegund.

Nog even over het syndroom van asherman

Als bij een curettage (of andere ingreep aan de baarmoeder) het baarmoederslijmvlies niet goed geneest, kunnen de wanden van de baarmoeder verkleven en kan de baarmoeder geheel afgesloten worden. Hierdoor kan je quasi onmogelijk zwanger worden (en blijven). Dit syndroom van asherman is zogezegd zeldzaam, maar ik heb toch al wat verhalen gelezen dat het meer voorkomt dan je denkt. 

Please ladies: als je na een ingreep merkt dat je amper nog of weinig of niet meer menstrueert, als je pijn hebt, of als je denkt dat er iets mis is: wacht dan NIET AF. Wees assertief bij je arts, gynaecoloog en ga voor een second, een third , hell een fucking fourth opinion indien nodig en laat je niet afschepen. Als je denkt dat er iets mis is, luister dan naar dat gevoel. Ik wil hier geen paniekvoetbal spelen maar jij voelt je lichaam het beste aan.

 

Liefs,
Lien

Laat gerust een reactie achter :-)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.