Reizen naar Catalonië (Costa Brava)

Het is een weekje stil geweest op Life Is Good, maar dat komt omdat ik samen met de boyfriend en enkele kameraden zat te genieten op een prachtig stukje Europees vasteland: Catalonië (aan de Costa Brava). We trokken erop uit met de wagen, bolden een 1300-tal kilometer richting Spanje, en konden ons vergapen aan de prachtige natuur die deze streek ons te bieden had. Als je nog (of opnieuw als je een lucky bastard bent) op zoek bent naar een volgende vakantiebestemming, dan is dit misschien wel een idee! Hier volgen mijn tips voor een deel van de meest noordelijke streek van Spanje: Catalonië (Costa Brava)!

Begur

Als je aan de Costa Brava denkt, associeer je dit misschien meteen met dat afgrijselijke massatoerisme waar Spanje zo gekend voor is. Gelukkig hebben wij de luxe om buiten het hoogseizoen te reizen, en dit maakt echt wel een verschil. We verbleven in Begur, een pittoresk plaatsje aan de kust dat gespaard is gebleven van de verwoestende kracht van dat massatoerisme. Toen wij er waren, was er toevallig een Cubaans “festivalletje” aan de gang. Een liveband speelde voor een enthousiast (en voor het merendeel bejaard) publiek. Geen festival hoe wij het kennen dus, maar wel een sfeerbrenger!

Het centrum van Begur ligt op een helling van een 200 meter hoge heuvel. Je kan deze heuvel op wandelen, langsheen de talrijke charmante huisjes en straatjes. Zodra je op de top bent, is je beloning een prachtig uitzicht over Begur en omstreken. Zeker doen!

Het stadscentrum zelf bestaat uit enkele kleine pleintjes, o.a. de Plaça de La Villa , waar restaurantjes en bars welig tieren. We aten in El Pati Del Tapas, in het gezellig decor van een met wijnranken overdekte patio. De tapas waren over het algemeen wel lekker (aanraders waren de zalmtartaar met guacamole en aardbeien, de zoete worst met appelmoes en de spinazie-cannelloni), al was niet iedereen even tevreden. Het hing er een beetje vanaf wat je bestelde, de ene tapas was superlekker, de andere was dan weer eerder matig :-).

Wat verderop vonden we een lokale bar (La Bodeguita Del medio), waar luide Cubaanse muziek werd gespeeld (denk aan de meest cliché salsa muziek à la Havana Club in Brussel en vermenigvuldig dat met 100) en waar een knappe barman de meest HEMELSE cocktails ooit in elkaar flanste. Het duurde wel een eeuwigheid voor we onze cocktails gekregen hadden (de woorden “stress” en de uitdrukking “voort doen” bestaan blijkbaar niet in de Spaanse vocabularia), maar ¡Madre mía! wat waren ze lekker! De Mojito, Caipirinha en Strawberry Daiquiri waren de hoogtepunten van die avond. Olé!

Een andere bar die de moeite waard was om eens binnen te gaan was de Croak. Deze bar heeft een kleine dansvloer en een gezellig interieur, met lantaarns, bankjes en houten tafels. De cocktailkaart wordt er op een fijne manier gepresenteerd maar ik moet jullie waarschuwen; Spanjaarden zijn wel héél gul met alcohol. De cocktails zijn bijgevolg behoorlijk straf. Tot in de vroege uurtjes dansen op popmuziek is dus een logisch gevolg :-). Enig minpunt: toen we enthousiast een schijf van Rihanna wouden aanvragen, werden we met een brede glimlach wandelen gestuurd door de enthousiaste bartender/DJ ;-).
GOUDEN TIP: Het beste restaurant van Begur vind je net buiten de stadsrand terug: Galena. Hier heb ik de beste paella van mijn leven gegeten, zonder overdrijven (en dat doe ik wel eens vaker). Wanneer je buiten op het terras een plaatsje bemachtigt, heb je bovendien ook nog eens een subliem uitzicht over de beboste heuvelflank.

Torroella di Montgri: Kasteel Montgri

In de omgeving van Begur zijn enkele bergen te spotten. Zo ook in de gemeente Torroella de Montgrí . Deze gemeente bestaat uit twee dorpen: Torroella de Montgrí en L’Estartit. In het noorden ervan ligt een bergmassief: de Montgrí, met op de 316 meter hoge top de ruïne van Castell Montgrí, die dateert van in de Middeleeuwen (12de eeuw). Het werd gebouwd als een militair fort in 1294 door koning James II, en diende als verdedigingspunt tijdens de confrontatie met de graaf van Empúries. Enkel de muren werden bewaard. Ze werden gerestaureerd zodat je erop kan lopen. Eens boven heb je een zicht van 360° .We beklommen dit bergmassief tot boven en hadden op de ruïne zelf een wondermooi uitzicht! Er zijn verschillende paden die naar de ruïne leiden, ze zijn allemaal even goed begaanbaar. Het enige wat je nodig hebt zijn goede schoenen aangezien het pad is tussen de rotsen en zeker genoeg water want geloof me: you’ll need it! 🙂 Wij deden er iets langer dan 2 uur over. Op de foto’s zie je dat de vlag van Catalonië uithangt over de ruïne. Op 11 september wordt namelijk de Catalaanse nationale feestdag gevierd.

L’Estartit

Wanneer je verder rijdt richting de kust kom je aan in het badplaatsje L’Estartit. Hier vind je een groot strand terug en een klein haventje. Wandel eens de promenade af tot aan het einde, daar kom je uit aan de kliffen waar je een heel mooi zicht te zien krijgt. Voor l’Estartit vinden we namelijk de Illes Medes terug. Dit is een groep van 7 eilandjes aan de kustlijn. Deze zijn beschermd zeereservaat en onbewoond. Er worden wel boottochten gemaakt en door de prachtige fauna en flora is dit vooral voor duikfanaten een paradijselijke plek.

Peratallada

Ik vind het altijd heel fijn om op “dorpjestocht” te gaan in het buitenland :-), zeker als het oude dorpjes zijn die een rijke geschiedenis kennen. In Catalonië vinden we een aantal middeleeuwse dorpjes terug, zo ook Peratallada. Peratallada ontstond in de tiende eeuw na Christus nadat er hier een kasteel werd gebouwd. Het is gebouwd op rotsen en een van de best bewaarde middeleeuwse dorpen in heel Spanje. Wauw! Met zijn typisch middeleeuwse straatjes en bruggetjes, huizen en arcades, is dit echt wel de moeite om eens te bezoeken. We wandelden er ’s avonds door, en dankzij de verlichting was er een magische sfeer. We aten in een van de vele restaurants dat Peratallada rijk is, L’Arc Vell, en ze konden ons daarna letterlijk van tafel rollen. Het is een aanrader voor de tapas, die waren overvloedig en om je vingers van af te likken! Als kers op de taart was er de cheesecake met yoghurtijs. To die for! 🙂