Ik schreef al over mijn deelname aan Tournée Minérale,  en wat blijkt? Ik mag nog eventjes verderdoen want ik ben zwanger 😉

Eerste symptomen zwangerschap

In de eerste weken had ik wat vage klachten, zonder te beseffen dat dit op een zwangerschap wees.  Tot ik dus uit nieuwsgierigheid eens een test deed, die positief bleek te zijn. Na een bezoekje aan de dokter en gynaecoloog bleek dat ik ongeveer 6 weken zwanger was. 

Ondertussen kreeg ik toch last van een heleboel vervelende zwangerschapskwaaltjes:

  • Enorm moe de hele tijd. Ik kon niet meer sporten, enkel korte afstandjes wandelen ging. Een trap opgaan en staan hijgen bovenaan, oh jawel. Bye bye 10km gaan lopen 🙁
  • Misselijk misselijk misselijk, de hele dag door. Gelukkig niet elke dag overgeven, maar wel kotsmottig.
  • Pijnlijke boobies. Damn, ik wist niet dat mijn boobies zo pijnlijk konden aanvoelen. 
  • Prikkelbaar (die kerel op het werk die altijd voorbij sloft: HEFT UW VOETEN OP VERDOMME!)
  • Zin in comfortfood. Lasagne, lasagne, my kingdom for lasagne! Of spaghetti met veel kaas! Of smoskes! Chocoladewafels! Zuur schepsnoep van de Kruidvat!

Zwanger: stressmomentjes

We waren uiteraard heel erg blij, maar ook wat geschrokken want ik was nog maar heel even van de pil af.  Het kan dus echt supersnel gaan. Pas op, ik besef dat er veel zijn die wat langer geduld moeten uitoefenen, daarom ben ik dus heel erg dankbaar. Maar het blijft wel een -FUCK wat nu-moment. Het ene moment ben je lekker vrij en zorgeloos en doe je wat je wilt, en dan plots besef je dat je binnenkort voor een levend mensje zal moeten zorgen. Ga ik dat kunnen? Hebben we hier wel goed over nagedacht? Komt alles wel goed?  Allemaal vragen die in je hoofd rijzen waar je af en toe eens stress van krijgt….

Om nog maar niet te spreken van de mallemolen aan extra zaken die erbij komen kijken; zo snel mogelijk op zoek naar een crèche of onthaalmoeder, papieren in orde brengen met de mutualiteit, een hele resem afspraken bij de gynaecoloog. Ik dacht dat een huwelijk organiseren een hele opgave was, maar jongens, begin eens aan een baby zeg haha. Dit wordt ons pièce de résistance in termen van organisatie, al zeg ik het zelf. 

Belangrijk is denk ik wel ervoor uitkomen dat het toch wel stresserend is, zo een zwangerschap. Voor sommige vrouwen is de hele zwangerschap alsof ze op een roze wolk zitten, maar voor sommigen geldt dat niet. Allerlei kwaaltjes en stress kunnen ervoor zorgen dat je je behoorlijk uitgeput voelt soms. Er kan namelijk altijd vanalles misgaan in dat eerste trimester. Je wilt daar niet van uitgaan, maar ik hield het toch in mijn achterhoofd. 

Uitkijken naar onze mini-me

Gelukkig zijn er ook de hele leuke en ontroerende momentjes, zoals de echos. We hebben er nu al twee achter de rug en die eerste keer dat je een hartslagje hoort, gaat er vanalles door je heen. Ik denk dat het het meest rare moment is geweest in mijn leven. Er klopt een hartje in mijn buik?! Een hart?! Mijn hubby was ook heel geëmotioneerd toen. 

De tweede echo was ook gewoon geruststellend: er zit nog iets, it’s still alive ;-). Bovendien moet ik zeggen dat alles na drie maanden veel beter gaat. Vandaag ben ik 16 weken ver en de moeheid is toch al enkele weken geleden verminderd. Ik kan weer een dag door zonder dutjes te moeten doen. Hoera!

Laat gerust een reactie achter :-)

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.