LienIk heb al zolang de tijd en courage niet meer gehad om te schrijven voor mijn blog, dat ik daar nu even verandering in wil brengen.
Niet dat ik nu veel tijd of courage heb, want een dikke maand geleden beviel ik van ons tweede zoontje, Stig ;-). Maar hey, op de schamele momenten dat hij een lang tukje doet, kan ik ook eens iets anders doen dan scrollen door sociale media of bijslapen, toch? (Yes, stupid me, ge moet bijslapen hé kind!)
Gelukt, gelukske, gelukkig
Na een lange lijdensweg van herhaaldelijke miskramen, curettages, een syndroom waar geen mens ooit van gehoord had, en een kort fertiliteitstraject, mochten we afgelopen maand ons gezinnetje eindelijk als compleet beschouwen.
De bevalling verliep tamelijk “vlot”, de vroedvrouwen en gynaecologen van het OLV Asse zijn echt top, en na een klein akkefietje met zijn ademhaling, konden we hem in onze armen sluiten. Mannekes toch, wat een fantastisch gelukkig en dankbaar moment. Alle miserie waar we zijn doorgesparteld, verdween als sneeuw voor de zon. En wat leek hij op zijn broertje Rune!
Borstvoeding…
Door de schisis van Rune namen we indertijd al snel de beslissing meteen flesjes te geven vanaf zijn geboorte om de stress van fulltime afkolven te vermijden. Ik heb me hier lang onterecht schuldig over gevoeld.
Voor Stig koos ik heel resoluut meteen voor borstvoeding. Enerzijds omdat het toch de beste start is voor je baby en anderzijds omdat ik het graag wilde ervaren om mijn kleintje zelf te kunnen voorzien in al wat hij nodig heeft.
De eerste dagen verliepen best moeizaam, ik was heel onzeker omdat hij niet goed aanhapte (enter tepelhoedjes, yes that’s a thing). Bovendien bleek hij nogal een goeie drinker te zijn waardoor er meteen wat flesjes bijvoeding werden gegeven, anders werd hij soms boos. Ik moest ook meteen starten met kolven om mijn productie te verhogen. Daar stond ik dan, half groggy en volledig overweldigd op neonatale, met een machine aan mijn tepels. Zeer charmant allemaal.
Gooi daar dan een laag hormonen over en dan weet je het: er zijn wat traantjes gevloeid ja.
Maar goed! Stig kwam goed aan, deed het eigenlijk prima, en we mochten naar huis :-).
…is hard labeur
Toen we thuis kwamen ging alles relatief goed, enkel de borstvoeding bleef wat lastig. Een moeilijke aanhap en wat onrust zorgden voor veel twijfels. Daarnaast deed het zeer aan mijn arme tepeltjes. Serieus jongens, niemand heeft mij gezegd hoeveel ZEER dat doet in begin, zeker als ze niet goed drinken (which was the case). Excruciating pain, van het tenenkrullende soort. Ik denk echt dat in de hel dit als foltertechniek zou kunnen gebruikt worden; pasgeboren baby’s aan de tepels laten tutteren 😉
Maar goed, na ettelijke zalfjes en compressen en goed advies van de vroedvrouw, ging dat gelukkig ook na enkele weken beter.
Gewone babykwaaltjes of koemelkallergie?
Na een drietal weekjes kreeg Stigje echter enorm last van huiduitslag; bobbeltjes en rode vlekken over zijn hele gezichtje, hoofdhuid, nek en borstkas. Het was echt heel zielig om te zien en we vroegen ons af of dit wel normaal was. Toen hij pas geboren was, had hij wel wat puistjes, maar dat was eerder normale baby acné. Ook werd hij steeds onrustiger (vooral tijdens en na de voedingen). We waren soms uren bezig om hem rustig te krijgen of in slaap te doen vallen, hij schoot telkens wakker met wat duidelijk krampen waren.
De pediater kon geen uitsluitsel geven; het was ofwel heel felle baby acné ofwel een mogelijke koemelkallergie. Voor de rest was alles ok met hem, hij groeide supergoed en zag er heel gezond uit.
We moesten het een weekje geven om te kijken of de uitslag verdween.
Zo niet, raadde ze mij aan om op koemelkvrij dieet te gaan voor enkele weken om te kijken of de uitslag en onrust verbeterden.
Ik besloot na enkele dagen al om een koemelkvrij dieet te gaan volgen, omdat de uitslag niet echt verdween. Het werd zelfs slechter.
Momenteel ben ik nog steeds op koemelkvrij dieet om de allergie aan te kunnen tonen, binnen twee weken gaan we terug op controle bij de pediater. Ik hoop echt dat die uitslag verbetert tegen dan.
Go with the flow
Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dit: ik had graag zeker drie maanden borstvoeding gegeven of wat langer. Maar stel dat Stig zijn huiduitslag (eczeem eigenlijk) en onrust niet snel verbeteren, schakelen we misschien sneller over naar speciale flesvoeding. Ik kan alle mogelijke allergenen beginnen elimineren uit mijn dieet, maar dat duurt allemaal heel lang voor dat effect heeft. Bovendien bloedt mijn hart telkens ik zijn huidje zie. En na voedingen spartelt hij vaak als een vis op het droge van ongemak, ook niet goed voor mijn moederzieltje.
We maken binnen twee weken dus de balans op.
Dankbaar
Naast die lastige ongemakjes en babykwaaltjes, waar de baby’s die Hubby en ik produceren blijkbaar zeer gevoelig voor zijn, wil ik toch wel benadrukken hoe dankbaar we zijn voor de komst van Stig. We staan er nu ook veel relaxter in dan indertijd met Rune (omwille van obvious reasons, maar toch…). En vooral: we weten dat alles een fase is ;-). En we vinden wel een oplossing, zoniet, groeien ze er waarschijnlijk toch vanzelf uit.
Bovendien is het ook heel hartverwarmend om Rune in zijn rol als grote broer te zien. Hij is zo lief met zijn broertje (liever dan met ons soms -ahum) en apetrots. Enkel wanneer Stigje huilt, wordt hij wat boos en houdt hij zijn handen voor zijn oren. Maar dat is vaak omdat hij dan niet meer kan horen wat Pieter Konijn of Chase van Paw Patrol zegt op de televisie ;-).
Pittig maar perfect
Het is pittig, zo twee kinderen. Je kan nooit even bekomen, er is altijd wel eentje dat zorg nodig heeft. Wat maakt dat je de taken meer moet verdelen en je eigenlijk quasi geen moment meer voor jezelf hebt. Maar wat ben ik blij dat ons dit gegund werd. Want binnen enkele jaren zijn deze tropenjaren voorbij en zullen we er hoogtswaarschijnlijk met nostalgie aan terug denken…
En wat betreft die koemelkallergie en andere kwaaltjes; het hoort er soms helaas bij. Als je rondhoort heeft iedereen wel eens een baby gehad met wat extra zorgen, of ze kennen er toch.
Deel gerust jouw ervaringen in de comments!